Zapasy to sport indywidualny, w którym podczas meczu dwóch zapaśników pokonuje wzajemny opór sił, rozciąga się nawzajem siłą, aby naruszyć sobie nawzajem stabilność lub popychać się nawzajem. Jest to właściwie bezpośrednia walka pomiędzy dwoma mężczyznami, którzy nie używają żadnych narzędzi do pokonania przeciwnika, ale prostym i złożonym działaniem ramion, nóg i całego ciała pokonują siłę i zręczność przeciwnika, aby osiągnąć zwycięstwo. Zakres działań wykorzystywanych w walce o zwycięstwo jest stosunkowo duży i różni się jakością. W istocie jest to ciągłe połączenie czynności prostych i złożonych - dotknięć, które zgodnie z intencją zapaśnika są albo ofensywne lub defensywne, albo kontr-ofensywne, stosowane pojedynczo, w kombinacji, kompleksowo lub systemowo.

Podstawą całej zapaśniczej czynności technicznej na macie jest jak najefektywniejsze wykorzystanie zdobytych chwytów. Zawodnik nabywa odpowiednie zajęcia techniczne, nabywa je i doskonali w treningu sportowym. W całym procesie adopcji z jednej strony dochodzi do skomplikowanych czynności technicznych, a każdy zawodnik specjalizuje się w takich krawatach, które najbardziej mu odpowiadają.

Celem treningu jest uzyskanie maksymalnego zakresu czynności technicznych, ich odmian, kombinacji, obron i kontrataków, tak aby zapaśnik we własnym meczu z własną dojrzałością techniczną i siłową osiągnął jak najlepszy wynik. Bogaty arsenał ciosów to największa broń zapaśnika: im większy ich zasięg, tym skuteczniej utrudnia obronę przeciwnika. Nabyte czynności techniczne pozwalają zapaśnikowi w meczu na stworzenie kompletnej serii kolejnych ciosów, które działają na przeciwnika zgodnie z jego pomysłem i natychmiastową sytuacją. Wspomniana czynność (taktyka) ma znaczenie dla zapaśnika tylko wtedy, gdy ma do czynienia z daną możliwością i jeśli jego własne możliwości fizyczne są wprost proporcjonalne do nabytej techniki.